Türkiye siyasetinin kalbi olan Türkiye Büyük Millet Meclisi, her gün yüzlerce gazeteci ve siyasetçinin bir araya geldiği, önemli açıklamaların ve tartışmaların yapıldığı bir arena. Basın toplantıları, bu arenanın en önemli rutinlerinden biri olarak kabul edilir. Genellikle Meclis'in basın koridorundaki özel salonda, çok sayıda kameranın ve mikrofonun önünde gerçekleşen bu toplantılar, kamuoyunun bilgilendirilmesinde hayati bir rol oynar. Ancak son günlerde yaşanan bir olay, bu rutinin dışına çıkarak, Meclis'in alışılagelmiş atmosferine farklı bir hava kattı.
Her şey, bir milletvekilinin düzenlediği basın toplantısıyla başladı. Toplantının yeri ve saati önceden belirlenmişti. Ancak, tadilat gerekçesiyle toplantı, normal salon yerine Meclis'in basın giriş kapısı önünde yapılacaktı. Bu küçük değişiklik, ilk başta kimsenin dikkatini çekmedi. Güneşin parlak yüzünü örten büyük şemsiyelerin altında, şeffaf bir kürsünün önünde bekleyen gazeteciler, her an yapılacak önemli açıklamalar için hazırlıklıydı. Siyasetçilerin her cümlesini kaydedecek olan kameralar ve mikrofonlar da hazırdı. Ancak toplantı başladığında yaşananlar, herkesi şaşkınlığa uğratacaktı.
Toplantıyı takip etmek için toplanan basın mensupları ve Meclis çalışanları, gözlerine inanamadı. Ortamda ciddi bir sessizlik ve şaşkınlık vardı. Milletvekili konuşmasına başlamak için kürsünün önüne geldi. Ancak etrafına baktığında, alışılagelmiş kalabalığın olmadığını fark etti. Normalde onlarca kameranın ve gazetecinin bulunduğu basın koridoru, neredeyse boştu. Bu durum, hem konuşmacıyı hem de o anı takip edenleri şaşkına çevirdi.
Peki, ne olmuştu da bu önemli toplantı, böylesine tuhaf bir manzaraya dönüşmüştü? Milletvekilinin açıklamalarını sadece bir tek kamera kaydediyordu. Bu kamera, Meclis'in kendi televizyon kanalı olan TBMM TV'ye aitti. Başka hiçbir basın mensubu, hiçbir gazeteci ve hiçbir kameraman toplantıya katılmamıştı. Siyasetin ve haberin kalbinde, tüm medyadan izole edilmiş bir şekilde yapılan bu basın toplantısı, tüm kuralları ve beklentileri alt üst ediyordu. Bu durum, hem muhalefet hem de iktidar kanadında sessiz bir fısıltı rüzgarı yarattı. Bir milletvekilinin, sadece tek bir kamera eşliğinde, adeta kendisine konuşur gibi bir basın açıklaması yapması, Meclis tarihinde eşine az rastlanır bir olay olarak kayıtlara geçti. Bu durum, siyasetin giderek artan dijitalleşmesinin bir sonucu muydu, yoksa bu tuhaf olayın ardında bambaşka bir hikaye mi yatıyordu? Kesin olan tek şey, o anın, Meclis koridorlarında unutulmayacak bir anı olarak yerini alacağıydı.