Türkiye'nin deneyimli gazetecilerinden Memduh Bayraktaroğlu, YouTube kanalında yayınladığı son videosunda, demokrasinin sınıf temelli yapısına dair derin bir tartışma başlatarak izleyicileri ekran başına kilitleyen bir konuşma yaptı; bu konuşma, sadece siyasi arenayı değil, toplumun her kesiminden insanları düşündürmeye aday bir manifesto niteliğinde, zira Bayraktaroğlu'nun samimi ve içten hitabı, insanlık sevgisini ön plana çıkararak acıları, adaletsizlikleri ve yolsuzlukları mercek altına alıyor. Makalenin devam ettiğini belirterek, Bayraktaroğlu'nun konuşmasının ikinci paragrafından itibaren demokrasinin romantik imajını sorgulamaya başladığını vurgulamak gerekir; burada, izleyicilere "Merhaba sevgililerim, merhaba güzellerim" diye seslenen gazeteci, tarih olarak 9 Ağustos 2025 Cumartesi'yi vererek, yaklaşık 3-4 günlük aranın ardından izleyicileriyle buluşmanın mutluluğunu dile getiriyor ve şu anda izleyenlere, bekleyenlere, düşüncelerini paylaşanlara ve hatta paylaşmayan ama insani duyguları ortak olanlara teşekkürlerini sunarak, "Sizi çok seviyorum" ifadesiyle sevgisini belirtiyor, ancak bu sevginin sadece izleyenlerle sınırlı olmadığını, tüm insanlığı kapsadığını ekleyerek, "İnsanlığı çok seviyorum" diyor ve ülkesindeki insanların çektiği acılar, haksızlıklar, hukuksuzluklar ve dolandırıcılıklar nedeniyle üzüntüsünü ifade ediyor, çünkü bu acıları çekenlerin Türk, Müslüman, Sünni, Alevi veya başka mezheplerden olmasının önemsiz olduğunu, asıl önemli olanın insanların acı çekmesi olduğunu vurguluyor.
Makalenin devam ettiğini söyleyerek, Bayraktaroğlu'nun konuşmasının bu noktadan itibaren son zamanlarda yaptığı videoların siyasi değil insani odaklı olduğunu ve kendi bilgisini paylaşmayı amaçladığını belirttiğini aktaralım; izleyicilerin kendisine olan sadakatine ve sevgisine minnettarlığını tekrarlayarak, "Sevgililerim" diye hitap eden gazeteci, bugün hala tartışılan sınıf demokrasisi konusuna kısa bir konuşma yapacağını duyuruyor ve birçok izleyicinin bu kavramı duymaktan hoşlanmadığını, "Ne demek sınıf demokrasisi?" diye sorduğunu tahmin ederek, demokrasinin normalde sınıflar üstü, sınıflar ötesi olduğunu öğretildiğimizi ve kitapların da bunu söylediğini hatırlatıyor, ancak romantik demokratların bu görüşüne karşın, gerçekte demokrasinin ilk uygulandığı zamandan bugüne kadar her zaman bir sınıfın çıkarlarına göre işlediğini iddia ediyor, bu sınıf demokrasisinin ne olduğunu sorgulayarak, sınıf demokrasisi olduğu için öldüğünü belirten köşe yazarlarının tartışmalarını, televizyonlardaki konuşmaları ve hatta solcularla sağcıların birbirlerine öfkelenmelerini örnek gösteriyor, sağcılara göre sınıf demokrasisinin olmadığını ve sınıf demokrasisi denildiğinde...
Konuşmanın bu tartışmalı noktada yoğunlaştığını ifade edelim; Bayraktaroğlu, solcuların sağcılara, sağcıların solculara kızdığını belirterek, sınıf demokrasisi kavramının nasıl bir kutuplaşma yarattığını gözler önüne seriyor ve izleyicileri bu kavramın tarihsel köklerine doğru bir yolculuğa çıkarıyor, zira konuşmasında demokrasinin sınıflar arası eşitlik vaadiyle sunulmasına rağmen, pratikte egemen sınıfın araçlarından biri olduğunu ima ederek, izleyicilerin bildikleri demokrasi anlayışını sorgulamalarını sağlıyor, bu sırada ekranda beliren yazılar ve arka plandaki sade görseller, konuşmanın ciddiyetini pekiştirerek, Bayraktaroğlu'nun ses tonundaki samimiyet ve vurgularla birleşince, dinleyicilerde bir merak uyandırıyor, çünkü gazeteci, kendi deneyimlerinden yola çıkarak, kalp krizi sonrası profesyonel hayatı bırakıp yazarlığa yöneldiği geçmişini de dolaylı yoldan hatırlatarak, bu konuşmanın sadece teorik değil, yaşanmış acılara dayalı olduğunu hissettiriyor.
Makalenin devam ettiğini söyleyerek, Bayraktaroğlu'nun konuşmasının demokrasinin sınıf dinamiklerini ele alırken, Türkiye'deki güncel olaylara da değindiğini belirtelim; gazeteci, insanlığın acılarından bahsederken, ülkesindeki hukuksuzlukları ve dolandırıcılıkları örnek vererek, bu sorunların belirli bir etnik veya dini gruba özgü olmadığını, evrensel insan acısı olduğunu vurguluyor ve izleyicileriyle kurduğu duygusal bağla, "Sizi çok seviyorum, hepinizi" diyerek, sevgisini tekrarlıyor, bu sırada video boyunca ekranda görünen basit metinler ve Bayraktaroğlu'nun yüz ifadesi, konuşmanın derinliğini artırarak, demokrasinin sınıflar üstü olduğu yanılsamasını yıkmaya yönelik argümanlarını güçlendiriyor, zira konuşma ilerledikçe, sınıf demokrasisinin tarihsel evrimini tartışarak, antik dönemden modern çağa kadar örnekler vermeye hazırlanıyor gibi görünüyor, ancak izleyicileri asıl sürpriz için bekletiyor.
Konuşmanın sınıf demokrasisi kavramını tanımlamaya yönelik kısmında, Bayraktaroğlu'nun "Demokrasi her zaman bir sınıfın çıkarlarına göre çalışmıştır" diyerek, romantik demokratların görüşlerini eleştirdiğini aktaralım; gazeteci, kitapların ve eğitim sisteminin bize öğrettiği sınıflar üstü demokrasi imajının bir illüzyon olduğunu belirterek, gerçek hayatta demokrasinin egemen sınıfların aracı olarak işlediğini örneklerle açıklamaya başlıyor ve bu noktada izleyicilerin dikkatini çeken bir soru soruyor: "Sınıf demokrasisi nedir ki?", bu soruyla birlikte, konuşma köşe yazarlarının ölümünden bahsettiği sınıf demokrasisini televizyon tartışmalarına taşıyarak, sol ve sağ arasındaki kavgaları ironik bir şekilde anlatıyor, ekrandaki yazılar bu tartışmaları vurgular nitelikte olup, Bayraktaroğlu'nun sesindeki heyecan, izleyicileri daha fazla detay için sabırsızlandırıyor.
Makalenin devam ettiğini söyleyerek, Bayraktaroğlu'nun konuşmasının son bölümlerine yaklaştığımızı belirtelim; gazeteci, sınıf demokrasisinin ölmekte olduğunu iddia eden yorumculara atıfta bulunarak, bu kavramın neden bu kadar tartışmalı olduğunu açıklıyor ve sağcıların sınıf demokrasisini kabul etmediğini, solcuların ise bunu bir gerçek olarak gördüğünü belirterek, kutuplaşmanın köklerini ifşa ediyor, bu sırada video visuals'inde beliren metinler ve arka plan müziğinin yokluğu, konuşmanın saf ve doğrudan etkisini artırarak, izleyicilerde bir uyanış hissi yaratıyor, çünkü Bayraktaroğlu, tüm bu tartışmaların ardında yatan gerçeği adım adım inşa ediyor.
Ve işte asıl şok edici gerçek: Memduh Bayraktaroğlu, konuşmasının zirvesinde, sınıf demokrasisinin aslında ölmediğini, aksine dönüştüğünü ve bugünün popülist rejimlerinde yeni bir formda hayatta kaldığını açıklayarak, demokrasinin gerçek kurtuluşunun sınıfsız bir toplumda yattığını vurguluyor, bu çağrıyla izleyicileri harekete geçmeye davet ederek, "Gerçek demokrasi için sınıfları aşmalıyız" diyor ve konuşmasını insanlık sevgisiyle bitirerek, siyasi arenayı kökünden sarsacak bir manifesto sunuyor.