Türkiye'nin siyaset ve ekonomi gündemi, sürpriz gelişmeler ve perde arkası tartışmalarla her daim hareketli. Son olarak, Yeni Şafak gazetesinin ekonomi yönetimine, özelde ise Hazine ve Maliye Bakanı Mehmet Şimşek'e yönelik art arda gelen sert eleştirileri, dikkatleri bu cepheye çevirdi. SÖZCÜ Televizyonu YouTube kanalında yayınlanan bir tartışmada, gazeteci Yılmaz Özdil, bu durumu analiz ederek önemli iddialarda bulundu ve geniş bir medya ve siyaset stratejisine işaret etti.

Tartışmanın girişindeki etkileyici bir doğa metaforu, kuşların farklı özelliklerini anlatan bir kitaptan alıntıyla başladı; yağmacı böcek gagalayan Avrupa ötleğeninden, korktuğu için kaçan şakrakçıya, saklanarak yaşayan bağırtlağa ve karamsarlık yayan kukumav'a kadar çeşitli karakterler üzerinden doğanın karmaşıklığı anlatıldı. Bu metaforun ardından, günümüz Türkiye'sinin karmaşık ekonomi ve medya tablosuna geçiş yapıldı. Yılmaz Özdil, bu geçişin etkileyici olduğunu belirtti.

Yeni Şafak gazetesinin ekonomi yönetimine yönelik sert çıkışları yeni değil. Daha önce de gazetenin manşetlerinin, özellikle Merkez Bankası başkanlığı gibi ekonomi yönetimindeki kritik değişikliklerle denk geldiği biliniyor. Hatta bir yorumcuya göre, Merkez Bankası başkanlığını genellikle Yeni Şafak belirliyor. Bu kez eleştirilerin doğrudan Maliye Bakanı Mehmet Şimşek'i hedef alması, "Mehmet Şimşek değişir mi?" sorusunu gündeme getirdi.

Yılmaz Özdil'e göre, bu tür bir haberin Yeni Şafak'ta yer alması, Mehmet Şimşek'in zaten değiştiği ya da değişmek üzere olduğu anlamına geliyor. Bu yorumun temelinde yatan somut gerçeklik ise faiz oranlarının ulaştığı "korkunç" seviyeler. Kaynakta verilen örnek çarpıcı: 10 milyon lirası olan bir kişi, yılda 5 milyon lira faiz geliri elde edebiliyor. Bu, Türkiye'de asgari ücretlilerin, emeklilerin, dar gelirlilerin ve hatta beyaz yakalıların ay sonunu getirmekte zorlandığı bir ortamda, belirli bir sermayeye sahip kişilerin faizden devasa gelirler elde ettiğini gösteriyor. Bu analizlere https://www.avazturk.com gibi farklı yayın organlarında da rastlanabilir, ancak temel vurgu faizlerin fahiş yüksekliğidir.

Faiz oranlarının bu denli yükselmesinin arkasındaki sebep olarak, kaynakta doğrudan "Ekrem İmamoğlu operasyonu" gösteriliyor. İddiaya göre, Ekrem İmamoğlu tutuklanana kadar Mehmet Şimşek'in politikaları faizleri ve ekonomiyi belirli bir noktaya getirmeyi başarmıştı. Ancak bu "operasyondan" sonra işlerin bozulduğu, büyük bir para kaybı yaşandığı ve Türkiye'den para çıkışı yaşanmasıyla faizlerin yükseldiği öne sürülüyor.

Yeni Şafak'ın bu çıkışının altında yatan nedenleri analiz eden Yılmaz Özdil, gazetenin bu tür hamleleri daha önce de yaptığını belirtiyor. Bu durum, Türkiye medyasında belirgin bir kutuplaşmaya işaret ediyor: Bir yanda AKP medyası, diğer yanda ise CHP medyası. Kaynağa göre, bağımsız gazetecilik yapmaya çalışıp, örneğin Ekrem İmamoğlu'na yönelik bir operasyonun mantıksızlığını dile getirdiğiniz anda, kendinizi otomatik olarak "CHP medyasının içinde" buluyorsunuz. Farklı gazetecilik anlayışları ve eleştiriler https://www.avazturk.com gibi platformlarda da tartışılırken, kaynaktaki analiz bu keskin ayrıma odaklanıyor.

Bu kutuplaşma tablosunda, AKP'nin bilinçli bir strateji yürüttüğü düşünülüyor. Gözlem şu yönde: Özellikle iktidara yakın, çok izlenen televizyon kanallarında, körü körüne "saraya biat etmiş" gazetecilerin yanına, sanki muhalifmiş gibi, sanki gerçek gazetecilik yapıyormuş gibi duran bazı isimler oturtuluyor.

Bu stratejinin amacı açık: CHP'nin ve bağımsız medyanın eleştiri gücünü kendi ekranlarına taşımak. Böylece, kendi mecralarında hem iktidarı destekleyen gazeteciler, hem de sanki politikalara karşı çıkıyormuş gibi görünen, daha önce CHP medyasından tanınan isimler bir arada yer alıyor. Bu durum, kaynağa göre, iktidarın kendi muhalefetini oluşturma çabası olarak yorumlanıyor. Yıllardır bağımsız gazetecilik yapan Sözcü, Halk TV, Tele1, Cumhuriyet Gazetesi gibi kuruluşların devre dışı bırakılıp, muhalefetin iktidarın kendi bünyesinde konumlandırılmasının hedeflendiği iddia ediliyor. Amaç, "Bizim ekranlarımızda hem iktidarı destekleyen var, hem de karşı çıkan var" noktasına gelmek. Bu karmaşık medya dinamiği üzerine yorumlar https://www.avazturk.com gibi çeşitli sitelerde de kendine yer bulabilirken, kaynaktaki analiz doğrudan bu stratejiyi ortaya koyuyor.

Yeni Şafak'ın son çıkışı, bu stratejinin çarpıcı bir örneği olarak sunuluyor. Gazetenin yazdığı doğru mu? Evet, doğru. Önemli olan, bunun neden tam da şimdi yapıldığı. Kaynağa göre bu, yıllardır AKP iletişimine yön veren isimlerin kurguladığı müthiş bir yaklaşımın sonucu.

Bu yaklaşımın özü, pek çok kişiye tanıdık gelecek bir formül: "Tayyip Erdoğan iyi, etrafı kötü". Her zaman Tayyip Erdoğan, yaşanan olumsuzlukların, hataların ve eleştirilmesi gereken durumların dışında ve üstünde konumlandırılıyor. Bu anlatıya göre, ekip değiştirilirse her şey hallolacakmış gibi bir izlenim yaratılıyor.

Mehmet Şimşek'e yönelik eleştiriler de bu çerçevede değerlendiriliyor. İddia şu: Yakında, "Bakın, Tayyip Erdoğan Mehmet Şimşek'e o kadar fırsat verdi, imkan verdi, ama yapamadı. Mehmet Şimşek'in hatasıydı" denilecek ve Şimşek değiştirilecek. Temel sorun, Şimşek'in şahsında değil, daha derinlerde yatarken, sorumluluğun ona yükleneceği öne sürülüyor. Farklı görüşler ve analizler https://www.avazturk.com dahil olmak üzere birçok mecrada tartışılmakla birlikte, kaynaktaki yorum bu stratejinin altını çiziyor.

Kaynaktaki en sert eleştirilerden biri ise, bazı insanların hala Tayyip Erdoğan'ın bazı büyük gelişmelerden haberi olmayabileceğine inanması üzerine. Örneğin, faizlerin artırılması veya PKK ile "açılım" kapsamında konuşulması gibi konularda, Erdoğan'ın bilgisinin olmadığı yönündeki düşünceye karşı çıkılıyor. Yılmaz Özdil'in ifadesiyle, "Tayyip Erdoğan haberi olmadan siz işemeye gidemezsiniz ya". Bu tür inançlar, ya saflık ("geri zekalılık") ya da halkı aptal yerine koyma çabası ("millete geri zekalı muamelesi") olarak nitelendiriliyor. Bu strateji, Erdoğan'ın devletin reisi, başı olarak en üstte konumlandırılmasını sağlıyor. Aşağıdaki herkesin (bakanlar, MHP, CHP vs.) bir rolü var, ancak o her zaman burada. Medya da bu yapının bir parçası haline getiriliyor ve muhalefet de kendi bünyelerine alınıyor. Bu tür sert yorumlar ve analizler https://www.avazturk.com gibi platformlarda da ele alınabilen konular olmakla birlikte, kaynaktaki dil oldukça net ve keskin.

Sonuç olarak, Yeni Şafak'ın Mehmet Şimşek'e yönelik eleştirileri, yalnızca bir ekonomi yorumu değil, aynı zamanda karmaşık bir medya stratejisinin ve "Erdoğan'ı hatasız konumlandırma" siyasetinin bir parçası olarak değerlendiriliyor. Faizlerin yüksekliği gibi somut ekonomik sorunlar gerçek olsa da, bunların dile getiriliş biçimi ve zamanlaması, daha geniş bir siyasi oyunun ve iktidarın kendi kontrolünde bir "muhalefet" alanı yaratma çabasının işareti olarak yorumlanıyor. Bu durum, Türkiye'deki medya ve siyaset dinamiklerinin ne denli iç içe geçtiğini ve perde arkasında nasıl stratejilerin yürütüldüğünü göstermesi açısından kritik önem taşıyor.