Türkiye, son dönemde yaşanan toplumsal ve siyasi olaylarla çalkalanırken, bir ismin yaptığı çarpıcı değerlendirme, adeta gündeme bomba gibi düştü. Yıllardır kameralar karşısında duruşu ve yorumlarıyla tanınan bu isim, “aydın” olarak tanımlanan kesimin toplumsal sorumluluklarını sert bir dille masaya yatırdı. Bu beklenmedik çıkış, kamuoyunda yankı bulurken, entelektüel çevrelerin de sessizliğini bozup bozmayacağı merak konusu oldu.

Söz konusu makalede, bir aydının, içinde bulunduğu toplumun sorunlarına sırtını dönemeyeceği, olup bitenlere karşı kayıtsız kalamayacağı vurgulandı. Yazı, özellikle "aydın" titrini taşıyanların, toplumun vicdanı olması gerektiği ve zorlu zamanlarda doğruyu gösterme yükümlülüğüne sahip olduğu tezini işledi. Bu ağır sorumluluğun altından kalkamayanların ise eleştirel bir gözle değerlendirilmesi gerektiği ifade edildi.

Makale, toplumsal duyarlılığın azaldığı, eleştirel düşüncenin yerini konformizmin aldığı bir dönemde bu sözlerin daha da anlam kazandığını belirtti. Yazar, aydınların suskunluğunun veya belli bir kesimin yanında yer alma eğiliminin, toplumun genelinde kafa karışıklığına ve kutuplaşmaya yol açabileceğine dikkat çekti. Bu durumun, ülkenin geleceği için büyük riskler taşıdığına işaret edildi.

Tüm bu açıklamalar, aslında çok daha derin bir sorunun yansımasıydı. Yazar, günümüz Türkiye'sinde aydınların yalnızca eleştiri yapmakla yetinmeyip, çözümün bir parçası olması gerektiğini savundu. Pasif kalmak yerine, cesur adımlar atarak toplumsal meselelere yön vermenin önemine değinerek, "aydın" tanımının artık yeni baştan sorgulanması gerektiğini dile getirdi.

İşte tam bu noktada, o sarsıcı gerçek ortaya çıktı. Yazar, aydınların, yalnızca güçlünün yanında durmak veya popüler söylemleri tekrarlamak yerine, bedeli ne olursa olsun gerçeği savunma cesaretini göstermesi gerektiğini belirtti. Aksi takdirde, aydınların kendi aydınlanma süreçlerini dahi tamamlayamadıklarını, toplumun önüne geçmeleri gerekirken geride kaldıklarını ifade etti. Bu makale, aydınlara bir eleştiri yöneltmekten öte, onlara tarihin omuzlarına yüklediği o büyük sorumluluğu hatırlatan, adeta bir manifesto niteliği taşıyordu. Bu çağrı, aydınların sessizliğini bozacak mı, yoksa tarihin bu dönüm noktasında yine mi geride kalacaklar, hep birlikte göreceğiz.