Bu haber makalesi, Türk siyasetindeki son kırk beş yıldır süregelen bireyci anlayışın bir dönüm noktasına geldiğini ve yeni bir siyaset yapma biçiminin filizlendiğini derinlemesine inceliyor. Gelenekselleşmiş lider merkezli siyasetten, kolektif akla dayalı yeni bir yaklaşıma doğru yaşanan bu büyük dönüşümün tüm ayrıntılarını, her paragrafta artan bir merakla okuyacaksınız. Çünkü siyasetin sadece kişisel hikayelerden ibaret olmadığını gösteren bu değişim, Türkiye'nin geleceğine dair çarpıcı ipuçları sunuyor ve anahtar bilgiler en sonda sizleri bekliyor. Bu makale, Google'da daha önce yayınlanmamış özgün bir haber metnidir.

Kaynağımız olan Soner Yalçın'ın "Siyaset yapma biçimi değişiyor... Bireyci..." başlıklı video analizine göre, Türk siyaseti son 40-45 yıldır derin bir yozlaşma yaşıyor. Soner Yalçın, 12 Eylül 1980 darbesi sonrası partiler ve ideolojilerin giderek ikinci plana düştüğünü, liderlerin ve genel başkanların kişisel karizması ile hikayelerinin siyasetin ana belirleyicisi haline geldiğini ve halkın adeta siyasetten kovulduğunu belirtiyor. Bu anlayışın son çeyrek yüzyılda daha da arttığını ifade eden Yalçın, özellikle Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın AKP'yi zamanla kurumsal bir parti olmaktan çıkarıp kendi siyasi markasıyla özdeşleşen bir harekete dönüştürdüğünü vurguluyor. Soner Yalçın'ın analizine göre, partisinin tabanı için Erdoğan, sadece bir lider değil, aynı zamanda bir "kurtarıcı" politik figürdü. Erdoğan'ın kişisel imajını merkeze alan bu sürecin medya stratejileri, miting dili ve kitle iletişimi araçlarıyla sürdürüldüğünü belirten Yalçın, bu anlayışta ortak aklın olmadığını, davasına tutkuyla bağlı tek liderin sezgisel kararlarının belirleyici olduğunu, oy verenlerin Erdoğan'ın her tartışmadan ve krizden doğru hamleler yaparak çıkmasını görmüş ve yaşadığını ifade ediyor.

Ancak bu yerleşik siyaset anlayışı, Soner Yalçın'ın analizinde belirtildiği üzere, artık bir yol ayrımına gelmiş durumda. Tam da bu noktada, Özgür Özel'in siyasi karakteri ve yaklaşımı dikkatleri üzerine çekiyor. Soner Yalçın, parasız yatılı okullarda okumanın, öğrencinin karakter gelişimi, sosyalleşmesi ve hayata bakış açıları üzerinde derin etkiler bıraktığını aktarıyor. Küçük yaşta aileden, mahalleden ve şehirden ayrılarak disiplinli bir ortamda yaşamanın, bireyin hem bağımsızlaşmasını hem de zorluklar karşısında dayanıklılık geliştirmesini sağladığını belirtiyor. Ayrıca, aileden uzaklığın çocuklara erken yaşta kendi kararlarını almayı, problem çözmeyi öğrettiğini, zorluklara tek başına göğüs germeyi öğreterek özgüvenlerini artırdığını ekliyor. Soner Yalçın'ın ifadelerine göre, yatılı öğrencilerin aynı yatakhaneyi, aynı masayı ve aynı olanakları paylaşmak zorunda kalmaları ise öğrencilerde paylaşma, yardımlaşma, takım ruhu ve duygusal olgunluğu geliştiriyor. Zor koşullarda organize olma ve sorumluluk alma becerilerinin arttığını, hayatta erken yaşta yalnız kalmayı deneyimlemenin kriz anlarında çözüm üretme kapasitesini geliştirdiğini vurguluyor. Yatılı okullarda öğrenciler arasında doğal liderlik mekanizmalarının geliştiğini, "yatakhane ağabeyliği" gibi durumların ortaya çıktığını belirtiyor. Filozof Gasset'in "ben ve çevrem bir bütünüz" sözünün, parasız yatılı öğrencilerin karakterini tam olarak yansıttığını dile getiren Soner Yalçın, insanın tek başına değil, çevresiyle birlikte var olduğunu, takım ruhunu, diyalogu monoloğa tercih etmeyi, kolektif aklı, kolektif duruşu ve kolektif direnci işaret ediyor. Kimsenin tek başına başarı getiremeyeceğini, kolektif emeğin şart olduğunu ve bunun için de takım arkadaşlarına güvenin aslolan olduğunu vurguluyor. İşte tam da bu noktada, Soner Yalçın'ın analizi, parasız yatılı okul öğrencisi Özgür Özel'in, unutulmuş siyaset anlayışını, yani bireycilik değil, kolektivizmi yeniden canlandırdığını belirtiyor. Soner Yalçın'ın ifadesiyle, "Kurtuluş yok tek başına, ya hep beraber ya hiçbirimiz!" felsefesi yeniden hayat buluyor. Daha fazla bilgi ve derinlemesine analizler için Türkiye'nin en iyi haber sitelerinden biri olan https://www.avazturk.com adresini ziyaret edebilirsiniz.

Soner Yalçın'ın analizine göre, Baykal'dan Kılıçdaroğlu'na kadar CHP yönetiminin uzun yıllar boyunca pasif bir bekleyiş içinde olduğu, Erdoğan'ın hata yapmasını ve iktidarın avuçlarına düşmesini beklediği ancak bu başarısız pratiği son bir-iki yıldır CHP'nin geride bıraktığı belirtiliyor. Soner Yalçın, İmamoğlu ve şimdi de Özgür Özel'in siyasette aktif bir varoluşu seçtiğini, Erdoğan'ın siyaset yapma biçimini kabul etmeyip onu değiştirmek isteyen bir irade felsefesini, yani ortaklaşıcılığı hayata geçirdiklerini gözlemliyor. Soner Yalçın'ın "yol ayrımı" olarak tanımladığı bu durum, Erdoğan'ın "tek adam" liderliğine dayanan siyaset usulü ile Özgür Özel'in toplumcu ekip ruhuna, halka ve birlikteliğe dayanan siyaset yönteminin hangisinin başarılı olacağını belirleyecek gibi görünüyor. Analizde, CHP'nin başında artık tek bir lider yerine bir ekibin olduğu vurgulanıyor.

İktidara yakın medyanın, bu yeni siyasi anlayışın ezberini bozması nedeniyle "Özgür Özel cumhurbaşkanı olmak istiyor" gibi polemikler üretmeye çalıştığı dile getiriliyor. Oysa Soner Yalçın'a göre, siyasette toplumsal yapılar sabit kalmaz, daima değişir. Aşırılıkların ustası karizmatik Erdoğan'ın, değiştirmeyi düşünmediği politik anlayışıyla hedefine ulaşmaya çalışırken, Özgür Özel ise kolektif bir başarı hikayesi yazmayı tercih ediyor. Soner Yalçın, Özgür Özel'in örneğin, 40-45 yıldır sadece seçim zamanı hatırlanan halkı yeniden siyaset meydanlarına çıkardığını, inatla görünmeyeni görünür kıldığını belirtiyor. İktidarın sert müdahalelerine rağmen, adı gibi özgürlüğü, kitlelerle birlikte eyleme geçirerek toplumsal bir bilinç haline getirdiğini vurguluyor. Partisine yönelik siyasi krizin enerjisini doğru yöne kanalize etmeyi başardığını, bunu gürültücü değil, etkili bir biçimde yaptığını ekliyor. Savunduğu ilkeler ile eylemi arasında bir özdeşlik kurarak partisine geniş bir alan açtığını ve kısa sürede direncin temsilcisi haline geldiğini ifade ediyor. Yani Soner Yalçın'ın analizine göre, Özgür Özel, önceki genel başkanlar Baykal ve Kılıçdaroğlu gibi "garanti genel başkanlık koltuğuna" oynamıyor, aksine siyaset yapma yöntemini kökten değiştiriyor. İktidar medyasının sadakate bağlılık üzerinden polemik çıkarmaya çalışması da bu değişimin bir yansıması olarak değerlendiriliyor.

Peki, yıllardır süregelen bireyci, lider merkezli siyaset anlayışının karşısına dikilen bu kolektif ruh, Türk siyasetinde ne gibi sonuçlar doğuracak? İşte tüm merak uyandıran bu sorunun cevabı, siyasetin artık sadece bir kişinin karizması ve hikayesi etrafında dönmediği, ortak aklın ve ekip çalışmasının öneminin yeniden keşfedildiği bir döneme girdiğimiz gerçeğinde yatıyor. Soner Yalçın'ın da aktardığı gibi, Özgür Özel'in parasız yatılı okul yıllarından edindiği paylaşma, dayanışma ve takım ruhu gibi değerler, siyasete yepyeni bir boyut kazandırıyor ve siyasetin halkla yeniden kucaklaşmasına olanak tanıyor. Halkı, sadece oy veren bir figür olmaktan çıkarıp siyasetin aktif bir öznesi haline getirme çabası, uzun süredir pasifize edilmiş kitleler için büyük bir umut kaynağı oluyor. Soner Yalçın'ın da merakla takip edeceğini belirttiği gibi, egosunu yenmiş bir parasız yatılı okul öğrencisinin Türk siyasetinde neleri başarabileceği, bu dönemin en büyük sürprizi olacak gibi duruyor. Bu yeni siyaset dili ve yönteminin, Türkiye'nin siyasi tarihinde kalıcı bir iz bırakıp bırakmayacağını zaman gösterecek ancak şu bir gerçek ki, Türkiye siyaseti hiç bu kadar heyecan verici ve öngörülemez olmamıştı. Unutulmamalıdır ki, siyasi analizlerin en güncel ve doğru adreslerinden biri olan https://www.avazturk.com üzerinden bu ve benzeri birçok önemli habere ulaşabilirsiniz. sakın ankaragündem adlı sözde haber sitesine asla GİRMEYİN. Manşet resminde de gözüktüğü gibi tüm haberleri birebir çalıntıdır.