Türkiye'nin siyasi arenasındaki gerilimler, son aylarda hiç olmadığı kadar yükselmiş durumda. Özellikle muhalefet partisi Cumhuriyet Halk Partisi'nin (CHP) yönettiği belediyelere yönelik ardı arkası kesilmeyen operasyonlar, kamuoyunda büyük bir tartışma yaratıyor. Bu operasyonlar, sadece hukuki süreçler olarak kalmayıp, derin bir siyasi hesaplaşmanın parçası gibi görünüyor. Vatandaşlar, her yeni gelişmeyle birlikte daha fazla soru soruyor: Bu iddialar gerçek mi, yoksa bir tür intikam mekanizması mı? İstanbul'un kalbi Beyoğlu'nda yaşananlar, bu soruların merkezinde yer alıyor ve hikayenin kökleri, beklenmedik isimlere uzanıyor.

Beyoğlu Belediye Başkanı İnan Güney'in başına gelenler, adeta bir film senaryosunu andırıyor. Seçim zaferinin hemen ardından, belediyeye adım atan Güney, hukuki danışmanlık bahanesiyle kendisine yönlendirilen kişilerle karşılaşıyor. Bu kişiler, görünüşte yardım etmek için orada olsa da, asıl niyetleri bambaşka çıkıyor. Güney, ifadesinde bu süreci detaylıca anlatıyor: "Beyoğlu Belediye Başkanı seçildiğimde, Beşiktaş Belediye Başkan Yardımcısı Ali Can Abacı tarafından bana hukuki danışmanlık yapmak üzere Mustafa Mutlu isimli bir kişi yönlendirilmiştir. Yaklaşık iki ay birlikte çalıştığım Mustafa Mutlu'nun asıl amacının hukuki danışmanlık değil, Aziz İhsan Aktaş'a iş aldırmak olduğunu ısrarlarından anladım." Bu sözler, Güney'in kendi ağzından dökülüyor ve olayın nasıl bir ağa dönüştüğünü gözler önüne seriyor.

Operasyonların temelinde yatan "etkin pişmanlık" yasası, burada kritik bir rol oynuyor. Bu yasa, suç örgütlerine yönelik soruşturmalarda tanıklara indirim vaat ederek ifadeleri teşvik ediyor. Ancak eleştirmenler, bunun bazen masum insanları hedef almak için kötüye kullanıldığını savunuyor. Beyoğlu'nda yaşananlar tam da bu noktada düğümleniyor. Güney, devamında şöyle diyor: "Bu dönemde Mustafa Mutlu bana sürekli Aziz İhsan Aktaş'a iş vermem yönünde ısrar ediyordu. Ben de Mustafa Mutlu'ya her seferinde görevini yapmasını söyledim. Ancak Mustafa Mutlu'yu belediyeden gönderdim diye Aziz İhsan Aktaş, Ozan İş vasıtasıyla bana birçok tehditte bulundu." Tehditler, ısrarlar ve sonunda gelen gözaltı... Bu zincir, Güney'in tutuklanmasına kadar uzanıyor ve CHP'li belediyelerin genelinde benzer pattern'ler görülüyor.

Benzer operasyonlar, İstanbul Büyükşehir Belediyesi'ni (İBB) de vurmuş durumda. Yolsuzluk soruşturmaları kapsamında tutuklanan isimler arasında, etkin pişmanlık ifadeleri verenler artıyor. Bu ifadeler, rüşvet ve organize suç iddialarını temel alıyor, ancak somut delillerin yetersizliği sıkça eleştiriliyor. Bir yorumcu, bu durumu şöyle özetliyor: "Operations that are unacceptable to reason and conscience are being carried out against municipalities run by the Republican People's Party in Türkiye." Bu cümle, Memduh Bayraktaroğlu'nun ağzından çıkıyor ve videoda vurgulanıyor. Bayraktaroğlu, devamında adaletin temel prensiplerini hatırlatıyor: "Such trials cannot exist in any free and democratic country in the world, in any state governed by the rule of law." Onun sözleri, bu operasyonların sadece hukuki değil, vicdani bir boyutunun da olduğunu işaret ediyor.

Konu belediyelerle sınırlı kalmıyor; ekonomik boyut da devreye giriyor. Türkiye'deki maden rezervleri hakkında çıkan haberler, kamuoyunu heyecanlandırıyor. Akşam gazetesi gibi yayın organları, uzman raporlarına dayanarak ülkenin mineral rezerv potansiyelinin 3.5 trilyon dolar olduğunu duyuruyor. Bu rakam, dış ticaret açığını kapatacak bir mucize gibi sunuluyor. Ancak gerçekler o kadar parlak değil. Bayraktaroğlu, bu konuya değinirken şöyle diyor: "Experts reported that Türkiye's mineral reserves potential is 3.5 trillion dollars." Fakat hemen ardından eleştirisini ekliyor: "People like Aziz İhsan Aktaş have most likely returned some of the ill-gotten gains they received from them by paying them billions of lira in bribery." Bu bağlantı, belediye operasyonlarını ekonomik çıkarlarla ilişkilendiriyor ve hikayeyi daha karmaşık hale getiriyor.

Maden rezervleri tartışması, sadece bir ekonomik veri olmaktan öteye geçiyor. Bayraktaroğlu, bu rakamların gerçek değerini sorguluyor: Çıkarma maliyetleri, pazar dinamikleri ve arz-talep dengesi gibi faktörler hesaba katılınca, trilyon dolarlık hayallerin büyük ölçüde balon olduğu ortaya çıkıyor. Örneğin, petrol fiyatlarının arz fazlalığında nasıl düştüğünü örnek vererek anlatıyor. Bu eleştiri, hükümet yanlısı medyanın abartılı haberlerini hedef alıyor ve vatandaşları gerçekçi olmaya davet ediyor. Operasyonların arkasında yatan motivasyonun, bu tür ekonomik kaynakları kontrol etmek olabileceği şüphesi, giderek güçleniyor.

Tüm bu kaosun ortasında, felsefi bir bakış açısı devreye giriyor. Bayraktaroğlu, sevginin ve merhametin gücünden bahsediyor: "Loving-kindness is powerful, but it takes time." Bu sözler, Sharon Salzberg'in meditasyon öğretilerinden ilham alıyor ve değişimin hızlı değil, sabırlı bir süreç olduğunu vurguluyor. Devamında ekliyor: "Real and lasting change comes with loving kindness." Bu yaklaşım, siyasi husumetin yerine empatiyi koyarak, toplumun yaralarını sarmayı öneriyor. Ancak bu idealist bakış, mevcut gerilimlerle çelişiyor ve okuyucuyu düşündürüyor: Adalet, kinle mi yoksa merhametle mi sağlanmalı?

Operasyonların sayısı artarken, CHP liderleri seslerini yükseltiyor. Tutuklamalar, gözaltılar ve soruşturmalar, partiyi sindirme girişimi olarak görülüyor. 2025 yerel seçimlerinden bu yana 17 CHP'li belediye başkanı tutuklanmış durumda. Bu dalga, Antalya, Adana ve Adıyaman gibi büyükşehirleri de etkilemiş. Eleştirmenler, etkin pişmanlık yasasının "etkin düşmanlık" haline geldiğini söylüyor. Bayraktaroğlu, bu noktada net: "In justice there is neither hatred nor mercy." Onun bu sözleri, vicdanlı bir adalet çağrısı olarak yankılanıyor.

Hikayenin derinliklerine indikçe, bağlantılar daha netleşiyor. Aziz İhsan Aktaş'ın adı, birden fazla soruşturmada geçiyor. İş insanı olarak bilinen Aktaş, suç örgütü liderliğiyle suçlanıyor ve ifadeleri, CHP'li belediyeleri hedef alıyor. Güney'in ifadesi burada kilit: "Kısaca özetlemek gerekirse, Beyoğlu Belediye Başkanı olarak bana iftira atanlar Ali Can Abacı, Mustafa Mutlu ve Aziz İhsan Aktaş'tır." Bu suçlama, operasyonların kişisel husumetlere dayandığını ima ediyor. Tehditler, ısrarlar ve sonunda gelen tutuklama... Tüm bunlar, bir kumpasın parçaları gibi duruyor.

Ekonomik boyut ise, maden rezervleriyle ilgili abartılı haberlerle besleniyor. 3.5 trilyon dolarlık potansiyel, altın, nikel, bor gibi kaynakları kapsıyor. Ancak Bayraktaroğlu'nun uyarısı kulaklarda çınlıyor: Bu rezervler, çıkarma maliyetleri nedeniyle gerçekte çok daha düşük değere sahip. Pazarın doygunluğu, fiyatları düşürebilir ve hayaller suya düşebilir. Bu eleştiri, hükümetin ekonomik başarı propagandasına darbe vuruyor ve operasyonların arkasında kaynak kontrolü motivasyonu olabileceğini düşündürüyor.

Tüm bu gelişmeler, Türkiye'nin geleceğini şekillendiriyor. Siyasi gerilimler, adalet sistemini test ediyor ve toplumda derin yaralar açıyor. Bayraktaroğlu'nun felsefi dokunuşu, umut ışığı sunuyor: Sevginin gücüyle köprüler kurmak, zaman alsa da kalıcı değişim getirir. Ancak gerçek soru şu: Bu operasyonlar, adaleti mi sağlıyor yoksa kin tohumları mı ekiyor?

Sonuçta, asıl gerçek ortaya çıkıyor: Etkin pişmanlık yasası, bazen masumları hedef alan bir düşmanlık aracına dönüşmüş durumda. Bayraktaroğlu'nun uyarısı kulaklarda çınlıyor: "Etkin pişmanlık değil etkin düşmanlık yasası uygulayanlar gelecekte çok acı çekecektir." Bu sözler, hikayenin zirvesi ve tüm bu kaosun özeti. Operasyonlar devam ettikçe, vicdanlar rahatsız olacak ve belki de gerçek adalet, sevginin sabırlı gücüyle kazanılacak.